Inhoudelijk Jaarverslag 2019

1.         De organisatie en financiële positie van Taaibosch

De samenstelling van het bestuur is in 2019 niet veranderd, d.w.z.

Paul Zweers, voorzitter/penningmeester,
Hannie Loermans, secretaris,
Nynke Grünfeld, bestuurslid,
Sergio van Keulen, bestuurslid.

Het bestuur kwam 2x bijeen en had tussendoor regelmatig contact per telefoon en email.

Dankzij de royale giften van vrienden van Taaibosch kon het ondersteuningswerk worden voortgezet. Het jaar 2019 kon worden afgesloten met een reserve van  €6.377,- (zie financieel jaarverslag 2019). Stichting Taaibosch heeft ook in 2019 de ANBI-status behouden.

Helaas kwam in september 2019 onverwacht Ton van Keulen te overlijden, oud-bestuurder en medeoprichter van Taaibosch. Een groot gemis.

2.         Projecten gericht op Afrika

2.a.      Botswana: Pabalêlo Trust

Belangrijk in 2019 was het werkbezoek in juni van 2 Taaibosch-bestuursleden aan Botswana. Tijdens dat bezoek konden zij ook steun bieden bij het organisatieproces van Pabalêlo, door o.m. de gespreksleiding tijdens de Boardmeeting en financieel advies. Daarnaast was er regelmatig telefoon- en email contact met Willemien LeRoux (oprichter/directeur van Pabalêlo). Daardoor zijn we weer goed op de hoogte van de lokale situatie en konden heel gericht praktische en financiële steun bieden. Taaibosch gaf 2x overbruggingskrediet, om de continuïteit van Pabalêlo te waarborgen.   

Positief in 2019 was o.m.

  • het aantreden van 3 nieuwe Botswaanse Boardmembers. Het bestuur is nu volledig genationaliseerd. Dat is belangrijk voor de versterking van het gevoel van “ownership” van de medewerkers en voor een betere aansluiting van beleid bij de lokale situatie. Ook kunnen de lokale bestuurders helpen om financiële steun vanuit Botswana zelf te genereren. Iets wat heel hard nodig is, vanwege het opdrogen van buitenlandse steun.
  • Het “backyard gardenproject” van Pabalêlo is indrukwekkend om te zien. De deelnemers zijn erg gemotiveerd en werken hard. Enkele vrouwen hebben zich rondom dit project georganiseerd in een soort spaargroepje, zodat ze gezamenlijk sterker staan bij financiële tegenvallers.
  • De Nederlandse donor COV (Centrum Ontwikkeling der Volken) nam in 2019 de financiering van het salaris van Diphoso Maityo van Taaibosch over. (dankzij goed lobby-werk van de penningmeester van Taaibosch).

Ook waren er in 2019 veel problemen waar Pabalêlo het hoofd aan moest bieden.

  • Ook 2019 was een enorm droog jaar, waardoor oogsten mislukten en de proeftuin veel te lijden had. Pas tegen eind december kwam er een beetje regen.
  • Door problemen bij de overheid kampen de dorpen niet alleen met gebrekkige watervoorziening, maar ook valt regelmatig de elektriciteit uit. Dit maakt de communicatie bijzonder lastig, niet alleen binnen Botswana zelf, maar ook met buitenlandse donoren en sympathisanten.
  • Wat betreft structurele financiering is de situatie helaas nog nijpend. Hoewel Pabalêlo verschillende projectvoorstellen indiende, was er eind 2019 alleen nog toezegging voor beperkte projectkosten, maar niet voor organisatiesteun. Gelukkig kon Taaibosch voldoende overbruggingssubsidie verstrekken aan Pabalêlo om te kunnen overleven. Zodoende hoefde er niemand ontslagen te worden en kwam de continuïteit niet in gevaar. 

2.b.      Tanzania

Via persoonlijke contacten werd Taaibosch gevraagd om ondersteuning te bieden aan een kleinschalig project in Tanzania. Het gaat onder meer om de renovatie van een schooltje voor Masaai-kinderen in Naalarami in Noord-Tanzania. Het is een afgelegen gebied en de mogelijkheden voor onderwijs aan kinderen zijn schaars. De Nederlandse contactpersonen Evert Ketting en Marianne van Praag, gaan zelf regelmatig naar die regio en zijn goed op de hoogte van de lokale situatie. Door de financiële steun heeft de plaatselijk leiding de school in korte tijd deels gerenoveerd. Foto’s van de oude en nieuwe situatie zijn beschikbaar. Mogelijk komen er in 2020 of 2021 meer projectverzoeken.

Goedgekeurd door het bestuur van de Stichting Taaibosch tijdens de vergadering van 12-02-2020.

Een positieve jonge Afghaan

In Afghanistan zijn er mensen die een betere politiek en gerechtigheid wensen;  zo’n verandering is niet eenvoudig.

Met hulp van Nederlanders is er enige jaren terug een huis voor vrouwen met kinderen opgericht in Kabul, de Stichting Nahid. Vanuit dit huis  ontwikkelden de vrouwen en de kinderen zich verder.

Een van die kinderen een Afghaanse student, (M.F. geheten) probeerde verder te studeren- o.a. over politiek en recht- in India omdat hij in Afghanistan niet veel verder kon leren.. Hij had gewerkt en zo geld verdiend om in India aan een universiteit verder te leren.

Hij woont daar nu, maar voor zijn levensonderhoud beschikt  hij over te weinig geld.

Een van de Nederlandse leiders van het vrouwen/kinderen huis wilde M.F. verder helpen door steun van andere Nederlanders voor hem te organiseren.

Taaibosch wil een deel van het steuntje in de rug bieden aan deze jongen die iets wil doen voor zijn land.

Statement of San issues at UN

2011-05-23
Statement presented at 10th Session of United nations Permanent Forum for Indigenous by Job Morris

Madam Chair, thank you for this time.
My name is Job Morris. I am from a small Indigenous village in Botswana called D‘Kar. It is in the Central part of Ghanzi District on the Kalahari Desert, and has a population of approximately 1500 Indigenous Peoples, called by our tribal toungue as Naro. However, I am here to represent not only the situations of my people but also of Indigenous Peoples throughout Botswana.

Indigenous Peoples in Botswana are identified using many derogatory names and those names act as a collective identity that encompasses all our tribes. I am Naro and I cannot hear or understand Dxana, Dcui, Ju/’hoansi or others when they speak but we are tied together by the common problems we have. When we identify all these groups together we use the name ‘San’.

Madam Chair, because of industrialization, we San have lost our lands. We are often driven away from soils we once knew and are relocated to other lands where we conflict with other groups. This is not development to us. Is Botswana a place rich in heritage but hopeless for the future of the San? A place of plentiful resources, yet continuous deprivation?

Read full article