Beste vrienden van Stichting Taaibosch,
Het bestuur van Taaibosch heeft besloten de stichting op te heffen. We hebben ons doel min of meer bereikt. Pabalêlo staat op eigen benen en ons laatste project, namelijk de sabbatical-reis van Willemien LeRoux, is succesvol afgerond. Deze website blijft nog tot oktober 2024 in de lucht en wordt dan opgeheven. Hieronder volgt een korte terugblik.
Terugblik
De stichting is opgericht in 1998 door Anke Kooke, Paul Zweers en Hannie Loermans. Ons doel was toen vooral om onze vrienden Braam en Willemien LeRoux financieel te ondersteunen. Zij werkten al jaren keihard voor en met de San in Botswana, maar hadden geen enkel pensioen en geen reserve voor ziekte, of hun oude dag. We spraken toen af om onszelf na 10 jaar weer op te heffen.
Gaandeweg kwamen er meer mensen op ons pad die we wilden steunen.
Het bestuur werd uitgebreid met Ton van Keulen en Jan Rutgers, die vanuit hun vroegere werk in Latijns Amerika nieuwe ideeën binnen brachten.
Aanvankelijk waren we vooral gericht op Botswana. Hannie had daar 3 jaar gewerkt in het gebied waar nog veel Bushmen/San woonden. Ze werkte daar nauw samen met Braam en Willemien in D’kar. Ook Anke en later Paul bezochten die streek meerdere keren.
De donaties die we ontvingen kwamen vooral van mensen uit ons netwerk.
Ook konden we soms steun, of subsidie via andere organisaties regelen. Allengs kwamen er andere projecten bij (o.a. een reis naar Macedonië voor Musicians without Borders, een studiebeurs voor veelbelovende jonge mensen, een bijdrage aan een kleuterschool in Suriname, etc.).
We realiseerden ons dat de behoeften van pioniers door de reguliere donoren meestal niet (h)erkend, of niet gewaardeerd worden. Die behoeften waren in onze ogen meestal niet zo ingewikkeld (b.v. een studiereis om inspiratie op te doen en een netwerk op te bouwen, een startsubsidie, hulp bij het benaderen van donororen in Europa, o.i.d.). Maar dit soort wensen passen vaak niet in de standaard projectaanvragen. Pioniers zijn per definitie bezig met projecten die vernieuwend, of experimenteel zijn en daar zijn donoren meestal huiverig voor. Taaibosch zou een rol kunnen spelen voor pioniers die we goed kennen bij dit soort wensen, ook omdat we snel en zonder bureaucratie kunnen opereren.
Verbreding doelstelling
We besloten daarom de doelstelling te verbreden en ons te richten op het ondersteunen van pioniers die vernieuwende projecten willen opzetten.
In 2007 hebben we de statuten aangepast en Sergio van Keulen en Nynke Grünfeld in het bestuur uitgenodigd. Sergio maakte een mooie website en Paul zorgde trouw voor de financiële en formele zaken (o.m. ANBI-status).
Helaas verloren we eind 2015 door het overlijden van Anke Kooke een belangrijke inspirator. Later, in 2021 trad Tineke de Haan toe als bestuurslid.
Dankzij regelmatig contact en verschillende reizen naar Botswana konden we de situatie ter plekke goed volgen.
Braam en Willemien waren inmiddels verhuisd van D’kar/Ghanzi naar Shakawe in de Okavango-delta in Noord-Botswana. Zij begonnen daar opnieuw met experimentele projecten, ook weer gericht op bestaanszekerheid van de allerarmsten. De organisatie die zij daartoe oprichtten, Pabalêlo, hebben we jarenlang op verschillende manieren ondersteund. Een dramatisch moment voor ons was het plotselinge overlijden van Braam in 2009. Willemien ging dapper verder als manager en inspirator en vond uiteindelijk een goede opvolger in Diphoso Maiteko.
Wat hebben we bereikt
Hoewel ons budget bescheiden was, konden we toch vaak een cruciale rol spelen in de groei en ontwikkeling van Pabalêlo. Dit was immers, net als de oprichters, een pionier die soms tegen de klippen op doorging met vernieuwende methoden en duurzame landbouw (zie www.Pabalelo.wix.com/home ).
Zo hielpen we bij liquiditeitsproblemen of in andere urgente situaties, b.v. in coronatijd. Ook financierden we het salaris van Willemien’s opvolger en later zijn coaching traject. We betaalden een studiereis van Willemien, de reiskosten van bestuursleden, een auto of gaven een overbruggingskrediet.
Minstens zo belangrijk echter was onze rol als sparringpartner en morele steunpilaar. Voor Willemien en de staf was het belangrijk dat we goed konden meedenken en hen vanuit vertrouwen onvoorwaardelijke steun boden.
Pabalêlo staat nu voldoende op eigen benen en heeft Taaibosch niet meer nodig. Willemien heeft met een sabbatical haar periode als oprichter en coördinator van zowel Pabalêlo als de KURU-projecten op een inspirerende manier af kunnen sluiten.
Tot slot
We realiseren ons dat er natuurlijk genoeg andere pioniers zijn om te ondersteunen, maar voelen ook dat er na een tijd van komen ook een tijd van gaan is.
Heel hartelijk bedankt voor jullie steun aan Taaibosch. We hopen dat deze terugblik jullie het gevoel geeft dat jullie bijdrage heel goed besteed is.
Namens het bestuur van de stichting Taaibosch,
Hannie Loermans, voorzitter
Castricum, februari 2024